Rossinholet
Rossinholet qui cantas/Sus la branca pausat,
Que’t platz e que t’encantas/Auprès de ta mieitat
E jo plen de tristessa,/Lo còr tot enclavat,
De quitar ma mestressa,/Parti desesperat !
Era, be pressentiva/Lo dia de partir !
Lo còr que se’m moriva/De la véder a sofrir.
D’ua votz langorosa,/Ditz, m’estrenhent la man
“Be serí malurosa,/Si’ns calè separar !”
Tau com la toterela,/En quitant son parion,
Mon còr tostemps fidèle/Sauneja a son amor.
Objèct de ma tendressa,/Au nom de l'amistat,
Planhetz lo qui v'adressa/Son darrèr adishatz.