Bèth cèu de Pau, quan te tornarèi véder ?
Qu'èi tant sofèrt despuish qui t'èi quitat.
Si'm cau morir shens te tornar revéder,
Adiu, bèth cèu, t'aurèi plan regretat.
Qu'aurí volut Bearn cantar ta glòria,
Mes ne poish pas car que soi tròp malaut
Mon Diu, mon Diu, deishatz-me véder enqüèra
Lo cèu de Pau, lo cèu de Pau.

Ger qu'èri sol hens ma trista crampeta,
A respirar lo parfum deu printemps,
Quan tot d'un còp ua prauba irongleta
Possa un gran crit, e puish en medish temps,
Un esparvèr cor sus la berogina.
Çà-i, çà-i t'ací, jo ne't harèi pas mau,
Entra dehens,que'n parleram praubina,
Deu cèu de Pau, deu cèu de Pau.

Mes que te'n vas beròja messatgèra,
Adiu ! Adiu ! Senti que vau morir,
Car lo Bon Diu hens son sejorn m'apèra.
Doman benlhèu ne serèi mei ací.
Puishque te'n vas, vè-te'n en las montanhas
Vèn har lo nid devath noste portau.
Qu'auràs de tot, tà tu e ta companha,
Au cèu de Pau, au cèu de Pau.