L’estaca

Lo vielh Siset que’m parlava,
De d’òra au ras deu portau,
Qab lo sorelh qu’esperava,
Catavas suu caminau.
Siset, e vedes l’estaca ?
A tots que ns’i an ligats.
Si arren non nse’n destaca,
Quin poderam caminar ?

Si tiram tots que caderà,
Guaire de temps pòt pas durar.
Segur que tomba tomba, tomba,
Plan croishida qu’ei dejà.
Si tiri hòrt, jo, per ençà,
Si tiras hòrt, tu, per enlà,
Segur que tomba tomba, tomba,
Que nse’m poiram desliurar.

Totun, i a pro de temps ara,
Que ns’escarronham la mans !
Si la fòrça e’ns dèisha càder
Pareish mei grana qu’abans.
De tot segur qu’ei poirida,
Totun, Siset, pesa tant !
A còps que’m pèrdi l’ahida,
Vè, torna’m díser ton cant.

Lo vielh Siset que se’m cara,
Mau vent se l’a miat atau.
Qui sap on se tròba adara ?
Demori sol au portau.
A pausas passan los dròlles,
Lhèvi lo cap tà cantar
Lo darrèr cant deu vielh òmi,
Lo darrèr qui m’ensenhà.